Visits: 2
Her şeyin bir anda bir rüya olduğunu düşünsene; bir hayal, bir rüyanın içerisindesin. Bu kâbustan uyanacağım dersin. Hiç bir şey yokmuş gibi kâbus terlerini silersin. Öyle bir şeyin içerisindesin ki edepsizliğin, pisliğin ve adiliğin içinde büyüdüğünü düşünsene. Her gün kırılmış bir kalple yaşmak acı verici. Bir şey söylersin haklı olduğunu kanıtlamak için haksız duruma düşersin ve için yanar, kan kusarsın. Yemin edersin “ Herkes bunun hesabını ödeyecek !.”
Kalbin kırık mısralarını yazdığında yanar yanar kül olursun. Ne değersizlere değer vermişim, aklımı yediren o insanlara ne çaba harcamışım, beni benden alana… Aslında her insan aynıdır; yalana sarf edilen o sözlerin: ” Ben ne değersizlere değer vermişim. “
Çocukluğumu hatırladım böyle kesik kesik. Maziye bir an ilişti gözüm. Korkusunu kukla yapmış 8 yaşındaki kendimle tanışacaktım; içimde hem hüzün hem de korku barındırıyordu. Heyecanlıydım ve bir o kadar da korkuyordum. Zamanı geldi mi bilmiyorum, tanışmalı mıydım ?
Bazen geriye dönüp baktığımda sende ki çocukluğumu görüyorum. Durup düşünüyorum, bende senin gibi düşlediklerinle oturmuşum. Mavi gökyüzüne sığdırdığın masalın kötü mü biter ? Bunları düşündükçe sen büyüme hep çocuk kal .
Çocuklar hiç vazgeçmeden hayal ederlermiş. Çünkü kimseyi dert etmeden, kimseyi engel görmeden yaratırlar içlerindeki umudu.
Bir hayale sarılır insan; görmediğine, duymadığına…
Bir hayalde gizlidir yarınlar. Çocuk gamzesine sığar mı mutluluk ?
Bir buluta hayal edersin mutluluğu belki de güzel geçecek.
Var bir umut.
GÜLCAN GÖR