Visits: 8
Yeni yetme zamanların
Pervasız sabahlarında gün ışığına inat
Yangınların bileklerini kavrardı ellerim
Gözlerimde kana bulaşmış sessizlik
Öğrendiğim yalnızlık şarkısındaydı sözlerim
Boynu bükük akşamlardan
Savunmasız adımlarla
Kahpe gece yarılarına kusardım
İçinde haylaz nakaratlarla
İncinmiş sesimden yükselirdi gökyüzüne
Dilime sürçmüş hoş sedalar
Son gün batımının umutsuz hevesiyle
İçimden hırçın ırmaklarla dökülürdü
Müsvedde şafakların ufuklarına
Kızıl cümlelerin karanlık öfkesi
Yalnızlık bizim gibiydi
Hiçbir lügatta yoktu karşılığı
Bir lisan bulurdum kendime
Adını suskunluk koyar
Sessizliğin ilk harfi olurdu
Kimliksiz üstünkörü uğuldamalarım
Koca bir şehrin kasvetli vakitleri sarar
Burnumu sızlatırdı
Önce yalnızlığın acısı
Sonra sabahın yüzüme çarpan çil ayazı
Şafak kokardı yüzüm
Seni güneş sanırdım
Kimse anlamazdı zaten
Ne olduğunu
Yanağımdan düşen yorgun ıslaklığın
Her yeni gün yerinden kopardı
Yükümden tutan ellerim
İliştirirdim yeniden bir köşesine
Ucu bucağı yoktu taşıdığım yolların
Sevdalı taylar koşuşurdu bir o yana bir bu yana
Bense kimse görmeden seninle depreşirdim
Boğazından kesilirdi birden
İçimde uğuldayan çocuk sesim
Kanser olmuş hücrelerim büyürdü derinden
Sen söküp parçalamak ister
Damarlarımda dolaşırdın
Coşardı kanımda inci kafesine saklanmış
Şeffaf masum duyguların
Kişneyen saatlerin
Tembel akreplerine yalvarırdım
Hasreti anlatırdım gözlerine
Duyamazdım kendimi kısılırdı sesim
Bir solukta kesilirdim
Aldanış çökerdi hayallerin üstüne
Sonra ölüm hıçkırırdı yelkovan
Uğultular büyürdü ardı arkası kesilmeden
İniltiler duyulurdu belirli belirsiz
Avuçlarımı kapatırdım kulaklarıma
Acımazca yükselirdi içimden sessizliğim
Sabır dilerdim içimdeki acemi haykırışa
Zamansız yolların
Dilenci lambası olurdu
Umuda koştuğum dipsiz akşamlar
Yağmurlar yağardı üstüne
Başıboş uyku aralıklarında
Sırılsıklam olurdun içimde
Çaresiz kedi yavrusu gibi ıslak
Sığışırdın bir yanıma
Titrek bakışlarım kalırdı gözlerine asılı
Bağışla derdim beni bağışla
Sen değilsin bu
Bağışla derdim bizi bağışla
Biz değiliz ki bu
Ben değilim o sandığın
Biz değiliz sarıldığımız
Hiç kalamadım ki sende
Hep kaybolan sen oldun
Ellerinden sıkıca tutamadım
Belki icmali buydu son sesin
Sağırdı dünya
Ben seni hiç anlatamadım.
FATİH ŞEKER