Visits: 10
Bileklerinde kokusu ruhumun
Kahverengi lekeler zindan gecelerden
Kayboluyorum her yeni gün
Gölgene sığınmış üşengeç gözlerinden
Güneşin kederi mi bu gölgeler
Yoluna han
Yolculuğuna hancı
Ve ömrüne yoldaş olsun
Ayaklarına serdiğim kırmızı güller
Sarmalanmış kelepçelerin
Teninde keyfi hükümler
Dur demek yetmiyor
Sabırsız bir yalnızlık bu
Uçurum kıyılarında batarken güneş
Konuştuğun her kelime armağan bana
Sustuğun hayaller ise
Bize verilen son sadaka
Peki sen duydun mu
Seni yoktan ezber ettim
Yokluğunu taşırken bedenimde
Yüreğime günlerce dualar ettim
Peki sen duydun mu
Peki sen duydun mu
Gün dedim
Sen dedim
Ve sonra sustum
Peki sen duydun mu
Gazel oldum düştüm çoktan
Çalmadım mevsimlerin bayramlık zillerini
Ne ağaçlara dokundum
Ne böceklere
Ne de sahipsiz çiçeklere sürdüm ellerimi
Yapraklarım ayrıldı dalından
Gövdem dimdik ayakta
Toprağım ise hâlâ tastamam
Seyirdi rengini gökyüzü
Çaresiz düştüm kış ortasında
Bir yanım kör bir yanım aymaz
Üşüdüm diyorum sana
Hem de çok üşüdüm
Peki sen duydun mu
Yavaş yavaş donuyor gözlerim
Saçlarına kondu son nefes
Bu cennet kokusu tenin değil mi
Biz yaşamak diyorduk buna
Ölmektir aslında yaşamak
Bak ikimizde yaşıyoruz
Birimiz yarı birimiz çıplak
FATİH ŞEKER