Visits: 5
Bir gün soracaklar bana sevgili.
Neden ayrılık şiirleri yazıyorsun diye.
Kalemin neden suskun,
Mısraların mavi, sözlerin
hep ayrılık diye.
Sorarlar sevdiğim sorarlar.
Oysa yüreğimin yar’alı olduğunu,
Gökyüzünü bana küstürenin,
Sen olduğunu
Kimse,
Bilmeyecek,
Kimse anlamayacak.
Çünkü…
Artık kalemimden dökülen,
Son bir şiirsin…
Bir daha adın anılmayacak mısralarımda.
Sesim sesine karışmayacak.
Mavi gözlerinin içinde ben olmayacağım
Kızıl saçlarını toplayabilirsin sevgili.
Nasıl olsa,
Saçların yüzümü okşatmayacak bir daha.
Artık son şiirimin başrolündesin.
Kelam bitti,
Şair öldü.
Kalemim son noktayı sen
diye yazarak kırıldı !
DENİZ FERAT