Visits: 7
Buzdan bir kafeste.
Dondursam seninle olan her şeyi.
Asırlar geçse de bozulmasa hiçbiri.
Bir kristalde saklansa gülüşlerin.
Büyülü teninden tutku yine açsa yüzünde.
Sonra bir gece ansızın erise usulca,
Çözülse dizlerimin bağı.
Asırlar uyansa sessiz tutkulara
Yeniden bir hayatta
Yeniden yaşasam seni…
Sonra bir defter çıkagelse
Mavi düş kaplı gecenin içinden.
Ay ışığından olsa yaprakları,
Bir bir serilseler ayaklarına
Gümüşten mısralar içlerinde.
Düşlerimden bir parça gibi ellerinde.
İçinde türlü türlü sihirler
Kimdim unutsam sende yeniden.
Bir damla su gibi berrak bir camdan
Baksam içindeki asırlık parıltıya.
AHMET TEVFİK KARAASLAN