Visits: 7
Gününü tamamlayan tırtıl misali kozasından ayrılan kelebek gibiyiz. Ömür entarisi evvel zaman içinden biçilmiş, kimine dar kimine bol gelir. Hayata açtık gözümüzü yaşamakmış bunun adı inadına yaşamak!
Elimize dünya denen uçurtmayı tutuşturmuşlar, tutunuyoruz Dünya’nın eteğine hunharca… Yaşamadan yaşlanıyor çoğumuz..
Günleri sıraya dizmek bizimkisi takvim yapraklarından, peşin peşin telâşlar dolanmış ayağımıza yarınlardan… Sıkı sıkıya asılmışız Dünya’nın iplerine biraz zorlasak yaşamak batıyor avuçlarımıza, özgür bıraksak umudun dallarına takılıyor nasibi kadarına razı olmayı öğreniyorum hayattan. Bulutlara takılıyor gözlerimiz belli belirsiz yağmurlar değiyor yeryüzüne,
Toprak mahcup, hayaller ıslak, yalın ayak kalıyor üşüyoruz serseri saatlerde…
Rüzgâr estikçe ötelere savruluyor yaşamak…
Fâni heveslerin peşinden koştukça ruhumuz örseleniyor, eskiyor yüzler, kıymeti kalmıyor heveslerin..
Ne çabuk eskidi ağızlarda Sevda sözcükleri kalbe değmeden yalanlar süsledi ağzımızın kenarlarını..
Dünya’nın ahını aldık yaramıyor yaşamak, Her gün biraz daha yaklaşıyoruz ölüme, kelebeğin kanadında. Haram lokma misali kursağımıza dizildi sevmeler, yeni yetme aşklar aldı yavuklu zamanları..
Meşrulaştı kaçak terkedişler
Faili meçhul, zamanların sarkacında sallanıyor “Dünya “
Uçurtmam göğe değdi değecek yere indi inecek…
SEVDA BOZACIOĞLU