Visits: 2
Doktorlar, akıl hastanesindeki bir hastanın yemeyip içmediğini fark eder ve anlarlar ki hasta kendisinin ölü olduğunu sanmaktadır…
Doktor hastaya sorar: ” Ölüler kanar mı ?”
Hasta cevap verir: “Olur mu öyle şey ölü hiç kanar mı ?”
Bunun üzerine doktor hastanın eline iğne batırır ve kan çıkar. Hasta eline bakar ve der ki: ” Aaa ölüler de kanarmış !”
Yani görmek, duymak ve anlamak istemeyene bütün çabalar beyhûdedir bazen. Ne, zaman harcamaya değer ne cümleleri yormaya… Çünkü sen ne yaparsan yap kişinin duyacağı, göreceği sadece kendi bildikleri olacaktır.
Ne zorlamanın mânâsı var ne yorulmanın !
Kişi kendi kendini geliştirmeyip değişmedikçe hep saplanıp kaldığı yerde kalır.
Olur ya bazen yanlış biliyoruzdur ve doğru sandıklarımızın aslında bir yalandan ibaret olduğunu anlatmaya çalışır birileri. Ama biz kendi sesimizden başka seslere kulak vermezsek yanlışlar içinde mutsuzluğa mahkûm oluruz bir ömür ! Hastanedeki hasta gibi canımızı acıtan şeyler de olsa kanasa da yüreğimiz, kabullenmek istemeyiz bazı şeyleri… Kim bilir belki de ölmüş olduğumuzu çoktan kabullenişimizden bu inkârımız, ya da yaşamın bize verdiği ve vereceği acıdan kaçışımız ..! Ama nereye kaçarsak kaçalım kaçtığımız yer yine yüreğimize kadar…
NAZAN BİÇER