Visits: 2
Sonbahar yağmurları dökülürken İstanbul’un sokaklarına
İnce ince nakış nakış duygular süzülür yüreğimin kıyısına.
Bir şairin yüreğine dökülürcesine her damlası…
Kaldırırsın başını göğe doğru sanki içime içime yağ der gibi bakarsın işte…
Rüzgârın uğultusunu duyarsın dökülen her yaprakta
Yeryüzünde yerini alır tıpkı insanlar gibi biz gibi aşk kokar sanki toprak… ayrılık kokar… hüzün kokar…
Bir gemi yanaşır iskeleye inen her insanın yüzünde farklı ifade vardır.
Bazısında sert fırtına misali
Bazısı süzülen yağmur gibi hüzünlü
Bazısı telaşlı
Bazısının da hasret tüter burnunda
Duyumsarsın sanki her birinin duygusunu
Bir şarkı mırıldanırsın o an içinden
İstanbul’da o an sonbahar diye dökülüverir dilinden
Bir kuş misali…
Süzülürken bedenin, ayakların eşlik eder
Yürürsün içine çeke çeke sonbaharın kokusunu
Gemi uzaklaşır martılar da peşinden gider
Ah o gemide bende olsaydım yüreğim de gider sanki gemiyle uzaklara.
Hoyratça esen rüzgâr uçururken yaprakları yüzüme yüzüme
Evet kış gelip çatıyordur artık hüznüme
Bir anda bulutlar dağılıp güneş hâlâ ben buradayım dercesine kristal misali parlamaz mı ahh işte dersin işte İstanbul her haliyle muhteşem şehir…
Yedi tepeli şehir yedi tepesinde ayrı ayrı güzellikler farklı kültürler barındıran şehir…
Şairi kalbinden vuran nice efsanelere konu olan güzel şehir
Sen var oldukça daha ne şiirler ne şarkılar yazılır söylenir sana.
Her mevsimine onlarca şiir şarkı yazsak da anlatamayız yine de güzelliğini canım İstanbul… Canım İstanbul…
Akşamı ayrı güzellikte gündüzü ayrı
Bir bakmışsın Eminönü’nde balık yiyorsun.
Bir bakmışsın gecenin bir köründe sokak lezzetlerinin başındasın
Sahilde dolaşırken sevgililer çıkıverirsin Pierre Loti’ye, kaybolursun İstanbul’un manzarasında
Büyülüdür işte İstanbul huzuru bulursun onda.
Eyüp Sultan’da Ayasofya’da buram buram tarih kokan kapalı çarşı… anlatılmaz… anlatılamaz.
İstanbul… İstanbul ahh İstanbul yaşamak gerekir seni.
AYŞE OKAY