Fatma Bahar Karakaya Şiir

Son Tuval

Visits: 6

Gözlerimi saklıyorum senden sonra
İsimsizim artık adın gizli yadımda
Sorma meczubum nasılsa
Kendimi saklar oldum
Senin kaybolduğun yoklukta
Bir aşk çıkmazı sokağı içim
Yol yok iz yok isimsiz şehrim
Adı olmayan yokuşta
Gözlerimi saklıyorum senden sonra
Âsude bir baharın ölümsüz çiçeğiydin
Her sabah uyandığımda
Yeniden doğan güneşim gibiydin
Serinliğinde gün batımını izlediğim
Yüzün yüzümde belirirdi
Hayalini severdim saatlerce
Aynalara baktıkça
Aynalar benimle konuşur
Ben ise yüzümde sen olan tebessümünü
Severdim heyecanla
Her dokunuşuma şiirler yazardım
Seni okudukça efsun bir bahar oluştururdum
Hiç sonu olmayan bir bahar
Gözlerimi saklıyorum senden sonra
Ahh ahh….
Vazoları çiçeksiz bıraktım artık
Mehtabı seyretmiyorum sensiz
Perdeleri aralamıyorum
En son bıraktığın seninle
Pencerelerden uzak yaşıyorum seni
Masamın ucundasın her zamanki gibi
Sensizlik kahrediyor beni
Katlanmak ölüm gibi
Ne olur
Son cümlende
Bir ihtimal demiştin ya hani
Bir ihtimal
İhtimalini bile sevdim
Seni bekler gibi bekledim
Bir bilsen nasıl derbederim
Dönecek olursam bir gün
Önce kokum gelir sana demiştin
Yaseminlere bezettiğin
Kokum
Sonra ötelere götüren gülümsemem
Issız bir sahrada
Sana susamış gibi
Seraplarına hapsetme beni
Gel artık
Bıraktığın yerde
Seninle çizdiğimiz
Son tablonun tuvalindeyim
Ayni duvar aynı tuval
Seninleyim
Artık sadece gözlerimi saklamıyorum
Kendimi de saklıyorum senden sonra…

FATMA BAHAR KARAKAYA

Fehva-ı Cedid