Visits: 4
Siz, sizler’in acı konuşmasın’a,
maruz kalmadınız, mazursunuz.
Siz, kendi yüreğin’izi yakmadınız,
Kalbi’mi yaktığınız kadar, mazursunuz.
İçim’e akıttığınız acı yağı,
kendinize akıtmadınız, mazursunuz.
İçimde ne ormanlar yandı da,
Görmediniz, mazursunuz.
Kalb’ime çaktığınız her bir kasvet çivi’sini,
size, kendi ellerimle verdim mazursunuz.
Dert benim – meyus benim – Hasret benim,
Sizin umrunuzda değil, mazursunuz.
Ben, her gece sizsiz duvarlar’a bakarken,
Siz, her zaman kendinizlesiniz, mazursunuz.
En çokta ben, size can iken,
siz, başkasın’a cansınız, mazursunuz…
ABDÜLSAMET URTEKİN