Visits: 4
Yalnızlığın öyküsünü doğurdu hüznüm
Henüz açmamış sürgün vermemiş gözyaşlarımla
Dicle’den Fırat’a söylenmiş yitik düşlerle
Emzirmiş bulutlar geceyi
Şehrin acıdan arta kalan zamanlarında
Dilekler tutulmuş tütün kokan ellerle
Bin yıllık sevdanın son gülüşünde
Kirpiklerin değmiş şiirlerime
Ahraz yalnızlığımı okşamış nefesin
Mecnun Leyla’ya Mem Zîn’e anlatmış bizi
Ay utanmış sana bakmaktan gece lâl kesilmiş
Özlemini süründüğüm kalbim düşlerde sana yenilmiş
Kıyında ıslanmışım kar çiçeklerinin
Kutsanmış sularda yıkanmış esmer hüzünlerinin
Küllerinde savrulmuş sen zülüflerinin
Pervanesi oldum işte ben de gönül mabedinin
Kuyusunda bin yıl hasret kalsam da Yusuf gibi
Şiir gözlerinin semahında ney gibi inler vuslatı beklerim
Bazen bin volkan kaynar dinmez içinde sızı…
Sözcükler boğazında düğüm düğüm…
Ağlarsın ağlatamazsın…
Hissedersin anlatamazsın…
HALİD ALTUNDAĞ