Özdemir Aydın Şiir

Nisyân

Visits: 11

Daha yanmamışken göğüs kafesim
Taze bir buğuyken çıkan nefesim
Gönlümde niyazım, sırtta libasım
Düşürdü dillere vîrân eyledi  

Gayrı mahmuz tutmaz yürek revanım
Aklını yitirmiş bir hezeyanım
Irayıp düş olur sözde sevenim
Düşürdü dillere nîrân eyledi

Sebebi halimi Lokman bilmesin
Kanasın yaralar acım dinmesin
Yaktığı bu ateş billah sönmesin
Düşürdü dillere dîvân eyledi

Kara kışta gibi avunup durdum
Yokuşu tırmandım düzde yoruldum
Bir sevda uğruna yandım, kavruldum
Düşürdü dillere nisyân eyledi…

ÖZDEMİR AYDIN

Fehva-ı Cedid